چون اکثر مردم این زمان در مسایل دینی بویژه در مسایل مربوط به احکام جنائز مرتکب بدعت می‌شوند، لذا بر مسلمان واجب است وصیت کند که طبق سنت نبوی تجهیز و تدفین شود، تا به فرموده خداوند متعال عمل کرده باشد:
) یَا أیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أنفُسَکُم وَ أهلِیکُم نَاراً وَ قُودُهَا النَّاسُ وَ الحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلاَئِکَةٌ غِلاَظٌ شِدَادٌ لاَیَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ مَایُؤْمَرُونَ (
(تحریم: 6)
«ای مؤمنان،خود و اهل و خانواده خویش را از آتش دوزخی برکنار دارید که افزوزینه آن انسان ها و سنگ‌ها است، فرشتگانی بر آن گمارده شده‌اند که خشن و سختگیر و زورمند و توانا هستند، از خدا در آنچه بدیشان دستور داده است نافرمانی نمی‌کنند و همان چیزی را انجام می‌دهند که بدان مأمور شده‌اند».
لذا اصحاب پیامبر صل الله علیه و آله و سلم به این امر وصیت می‌کردند، و آثار زیادی از آنها در این باره نقل شده است، از جمله:
از عامر بن سعد بن ابی وقاص روایت است: پدرم هنگام بیماریی که بر اثر آن فوت کرد گفت: (ألحدوا لی لحدا وانصبوا علی اللبن نصبا، کما صنع برسول الله صل الله علیه و آله و سلم )[1] «لحدی برایم بسازید و خشتی را بر رویم نصب کنید همچنانکه برای پیامبر صل الله علیه و آله و سلم این کار شده است».
اگر مردی فرع وارثی داشته باشد و در زمان حیات او بمیرد بر آن مرد واجب است که وصیت کند تا به اندازه سهم متوفی به فرزندان این فرع داده شود، یا وصیت کند که قسمتی از دارایی‌اش در حدود یک سوم – هرچند یک سوم هم زیاد است – برای آنان در نظر گرفته شود، و اگر فوت کرد و برای فرزندان فرزندش به اندازه‌ای که بر او واجب بوده تا برای آنان وصیت کند، وصیت نکرد، به آنان داده شود؛ چون این قرضی است برگردن میت، اگر فوت کرد و برای آنان حقی را تعیین نکرد، این قرض ضایع نمی‌شود. امروزه در دادگاهها هم به همین صورت عمل می‌شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر