تعریف حضانت: عبارت است از انجام دادن آنچه که به مصلحت کودک است و نگهداری او از آنچه به او ضرر می‌رساند.[1]
اگر مردی از همسرش جدا شد و از او کودکی داشت، زن در صورتی که ازدواج نکند به نگهداری بچه تا هفت سالگی سزاوارتر از مرد است ولی وقتی که به هفت سالگی رسید بین پدرو مادر هر کدام را انتخاب کرد به او داده می‌شود.
از عمرو بن شعیب از پدرش از جدش روایت است که زنی گفت: ای رسول خدا! شکمم ظرف حمل این پسر بود، و پستانهایم برایش شیردان و آغوشم مأوای او بود، پدرش مرا طلاق داده و می‌خواهد او را از من بگیرد. پیامبر صل الله علیه و آله و سلم فرمود: (أنت أحق به مالم تنکحی)[2] «تا زمانی که ازدواج نکنی تو سزاوارتر به پسرت هستی».
از ابوهریره روایت است که: (أن امرأة جائت إلی النبی صل الله علیه و آله و سلم فقالت: یا رسول الله، إن زوجی یرید أن یذهب بابنی و قد سقانی من بئر أبی عتبة، و قد نفعنی. فقال رسول الله صل الله علیه و آله و سلم : هذا أبوک، و هذه أمک، فخذ بید أیهما شئت. فأخذ بید أمه، فانطلقت به)[3] «زنی نزد پیامبر صل الله علیه و آله و سلم آمد و گفت: ای رسول خدا! شوهرم می‌خواهد پسرم را از من بگیرد در حالی که پسرم از چاه ابی عتبه برایم آب آورده و به من کمک کرده است. پیامبر صل الله علیه و آله و سلم به پسر فرمود: این پدرت است و این هم مادرت، دست هر کدام از آنها را که می‌خواهی بگیر، پس دست مادرش را گرفت، پس مادرش او را با خود برد».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر