اگر کسی قسم بخورد که به مدت کمتر از چهار ماه با همسرش نزدیکی نکند بهتر آن است که کفاره سوگندش را بدهد و با او نزدیکی کند، به دلیل فرموده پیامبر صل الله علیه و آله و سلم : (من حلف علی یمین فرأی غیرها خیرا منها فلیأت الذی هو خیر و لیکفر عن یمینه)[1] «هر کس بر انجام دادن کاری قسم بخورد، سپس ببیند که انجام دادن غیر آن بهتر است، در اینصورت باید کاری را که خیر بیشتری دارد انجام داده و به خاطر سوگندش کفاره دهد».
اگر نخواست کفاره دهد لازم است صبر کند تا مدتی را که معین کرده سپری شود چون: (آلی رسول الله صل الله علیه و آله و سلم من نسائه، و کانت انفکت رجله، فأقام فی مشربة له تسعا و عشرین، ثم نزل فقالوا: یا رسول الله آلیت شهرا؟ فقال: الشهر تسع و عشرون)[2] «پیامبر صل الله علیه و آله و سلم سوگند یاد کرد که (یک ماه) با زنانش نزدیکی نکند، و در حالیکه پاهایش آسیب دیده بود در یکی از غرفه‌هایش بیست و نه روز باقی ماند سپس نزد زنانش رفت، گفتند ای رسول خدا شما سوگند یک ماه خوردی؟ فرمود: ماه بیست و نه روز است».
اما اگر سوگند خورد که تا ابد یا مدتی بیشتر از چهار ماه بازنش همبستر نشود چنانچه کفاره دهد و با او همبستر شود چه بهتر، در غیر اینصورت تا سپری شدن چهار ماه به او فرصت داده می‌شود، سپس همسرش از او تقاضای همبستری یا طلاق کند؛ به دلیل فرموده خداوند متعال:
) لِلَّذِینَ یُؤلُونَ مِن نِسَائِهِم تَرَبُّصُ أربَعَةِ أشهُرٍ، فَإن فَاءُوا فإنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ، وَ إن عَزَمُوا الطَّلاَقَ فَإِنَّ اللهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ( (بقره: 227 - 226)
«کسانی که زنان خویش را ایلاء می‌نمایند حق دارند چهار ماه انتظار بکشند، اگر بازگشت کردند (و سوگند خویش را نادیده گرفتند و با زنان خود همبستر شدند چه بهتر، کفاره سوگند را می‌پردازند و ازدواج به حالت خود باقی است) چون خداوند بسی آمرزنده و مهربان است، و اگر تصمیم بر جدایی گرفتند خداوند شنوا و آگاه است».
از نافع روایت است که ابن عمر(رض) درباره ایلایی که خداوند متعال آن را ذکر کرده می‌گفت: (لایحل لأحد بعد الأجل إلا أن یمسک بالمعروف أو یعزم بالطلاق،کما أمر الله عزوجل)[3] «پس از سپری شدن مدت مذکور برای هیچ کسی حلال نیست مگر اینکه به خوبی زنش را نگه دارد و یا تصمیم بگیرد که او را طلاق دهد. همچنانکه خداوند عزوجل امر کرده است».
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر