عقیقه با فتح عین حیوانی است که به مناسبت تولد نوزاد ذبح می‌شود.
عقیقه بر پدر نوزاد واجب است:
برای پسر دو گوسفند همسن، و برای دختر یک گوسفند، ذبح می‌شود:
از سلمان بن عامر ضبی روایت است: از پیامبر صل الله علیه و آله و سلم شنیدم که فرمود: (مع الغلام عقیقة، فأهریقوا عنه دما، وأمیطوا عنه الأذی)[1]«با تولد نوزاد پسر عقیقه داده شود، لذا به مناسبت تولدش خونی را بریزید (حیوانی را ذبح کنید) و ناپاکی را از او دور کنید (موی سرش را بتراشید)».
از عائشه روایت است: (أمرنا رسول الله صل الله علیه و آله و سلم أن نعق عن الغلام شاتین و عن الجاریة شاة)[2] «پیامبر صل الله علیه و آله و سلم به ما دستور داد که برای تولد پسر دو گوسفند، و برای تولد دختر یک گوسفند را ذبح کنیم».
از حسن بن سمره روایت است که پیامبر صل الله علیه و آله و سلم فرمود: (کل غلام مرتهن بعقیقته، تذبح عنه یوم السابع و یحلق رأسه ویسمی)[3] «هر نوزادی به خاطر عقیقه‌اش در گرو است که باید در روز هفتم تولد عقیقه ذبح، و سر نوزاد تراشیده و نامگذاری شود».
سنت است که در روز هفتم تولد، حیوان ذبح شود، اگر در روز هفتم نشد، در روز چهاردهم و اگر در روز چهاردهم نشد، در روز بیست و یکم ذبح شود:
از بریده روایت است که پیامبر صل الله علیه و آله و سلم فرمود: (العقیقة تذبح لسبع، أو لأربع عشرة، أو لإحدی و عشرین)[4] «عقیقه در روز هفتم یا چهاردهم یا بیست و یکم ذبح شود».
1- تحنیک (شیرین کردن کام نوزاد)
از ابوموسی رضی الله عنه روایت است: (ولد لی غلام فدتیت به للنبی صل الله علیه و آله و سلم فسماه إبراهیم، فحنکه بتمرة و دعا له بالبرکة و دفعه إلی و کان أکبر ولد أبی موسی)[5] «خدا پسری به من داد او را نزد پیامبر صل الله علیه و آله و سلم بردم، او را ابراهیم نام نهاد و با خرمایی کامش را شیرین کرد و برایش دعایی برکت کرد، سپس اورا به من برگرداند، او بزرگترین فرزند ابوموسی بود».
2- تراشیدن موی سر نوزاد در روز هفتم و به وز موی سرش نقره، صدقه دادن
از حسن بن سمره روایت است که پیامبر صل الله علیه و آله و سلم فرمود: (کل غلام مرتهن بعقیقته، تذبح عنه یوم السابع و یحلق رأسه و یسمی)[6] «هر نوزادی به خاطر عقیقه‌اش در گرو است، که باید در روز هفتم عقیقه ذبح، و سر نوزاد تراشیده و نامگذاری شود».
از ابورافع روایت است: وقتی حسن به دنیا آمد پیامبر صل الله علیه و آله و سلم به فاطمه فرمود: (احلقی رأسه، و تصدقی بوزن شعره فضة علی المساکین)[7] «سرش را بتراش و به وزن مویش نقره به مساکین صدقه بده».
3- ختنه کردن در روز هفتم
به دلیل حدیثی که طبرانی در (المعجم الصغیر)[8] از جابر ورایت کرده که گفت: (أن رسول الله صل الله علیه و آله و سلم عق عن الحسن و الحسین و ختنهما لسبعة أیام) پیامبر صل الله علیه و آله و سلم برای حسن و حسین عقیقه داد و در روز هفتم آنها را ختنه کرد».
و به دلیل حدیثی که طبرانی در (الأواسط)[9] از ابن عباس روایت کرده که گفت: (سبعة من السنة فی الصبی یوم السابع: یسمی، و یختن، و یماط عنه الأذی، وتثقب أذنه، و یعق عنه، و یحلق رأسه، ویلطخ بدم عقیقته، و یتصدقة بوزن شعر رأسه ذهبا أو فضة) «هفت چیز در روز هفتم تولد سنت است: نامگذاری، ختنه، برداشتن اذیت از او، سوراخ کردن گوش (برای دختران)، دادن عقیقه، تراشیدن موی سر، آغشته کردن او به خون عقیقه(*)، و به وزن موی سرش طلا یا نقره صدقه دادن».
[1]) صحیح : [ص. جه 2562]، خ (5472/590/9)، د (2822/41/8)، ت (1551/35/3)، نس (164/7).
[2]) صحیح : [ص. جه 2561]، جه (3163/1056/2)، ت (1549/35/3).
[3]) صحیح : [ص. جه 2563]، جه (3165/1056/2)، د (2821/38/8)، ت (1559/38/3)، نس (166/7).
[4]) صحیح : [ص. ج 4132]، هق (303/9).
[5]) متفق علیه: خ (5467/587/9)، این لفظ بخاری است، م (2145/1690/3)، مسلم در این حدیث جمله (و دعا له) را ذکر نکرده است.
[6]) تخریج در صفحه‌ی قبلی.
[7]) حسن : [الإرواء 1175]، أ (6/390)، هق (304/9).
[8]) طح (891/122/2)، هق (324/8).
[9]) طس (1/334/562)، ألبانی این حدیث را در «تمام المنة» (68) اورده است، و اگرچه در هر دو حدیث ضعف هست اما یکی از آنها دیگری را تقویت می‌کند چون مخرج آنها مختلف است و در آنها متهم وجود ندارد. اه.
*) آنچه لازم به یادآوری است این است که از آغشته کردن نوزاد به خون عقیقه نهی شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر