تهديد و ترسانيدن كسى كه به زراعت اشتغال ورزد و جهاد را ترك نمايد
ابن عائذ در المغازی از یزید بن ابی حبیب روایت نموده، که گفت: به عمربن الخطاب رضی الله عنه خبر رسید که: عبدالله بن حر عنسی رضی الله عنه زمینی را در سرزمین شام زراعت نموده است، عمر زراعت وی را به غارت داد، و گفت: به طرف ذلّت و خواری که در گردن کفار[1] است رفتی، و آن را در گردن خود انداختی. این چنین در الاصابه (88/3) آمده است.
انکار عبدالله بن عمروبن العاص بر مردی که جهاد را ترک نموده بود
ابونعیم در الحلیه (291/1) ازیحیی بن ابی عمرو شیبانی روایت نموده، که گفت: عدّهای از اهل یمن از نزد عبدالله بن عمروبن العاص رضی الله عنه عبور نمودند، و به او گفتند: درباره مردی که اسلام آورد، و اسلامش نیکو بود، هجرت نمود، و هجرتش نیکو بود، جهاد نمود، و جهادش نیکو بود، و بعد از آن به‌سوی پدر و مادر خود به یمن برگشت، و به آنها نیکی و شفقت نمود، چه میگویی؟ عبدالله گفت: شما چه میگویید؟ گفتند: میگوییم: بر پاشنههای خود به عقب برگشته است. عبدالله گفت: بلکه وی در جنت است، ولیکن من شما را از کسی که بر پاشنههای خود به عقب برگشته است، خبر میدهم: مردی که اسلام آورد، و اسلامش نیکو بود، هجرت نمود و هجرتش خوب بود و جهاد نمود و جهادش نیکو بود به زمین دهقانی روی آورد، و آن را از وی توأم با جزیه و خراجش گرفت، به آبادانی اش توجّه خود را مبذول گردانید، و جهاد خود را ترک نمود، این همان کسی است که بر پاشنههای خود به عقب برگشته است.
[1]- در اصل والاصابه «الکبار» آمده است، که شاید درست آن «الكفار» باشد، و ما آن را از روی اصلاح پاورقی در ترجمه به همین شکل نقل نمودیم. م.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر