بخارى (ص 397) از انس رضی الله عنه روایت نموده، که گفت: رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم به‌سوى خندق بیرون آمد، متوجّه شد که مهاجرین و انصار در یک صبحگاه سرد مشغول حفر (خندق)اند. و برده‌هایی هم براى خود نداشتند که این کار را براى آنها انجام مىدادند، هنگامى که پیامبر خدا صل الله علیه و آله و سلم خستگى و گرسنگى مستولى بر آنان را مشاهده نمود، چنین فرمود:
|
اَلّلهُمَّ اِنَّ
الْعَيْشَ عَيْشَ الآخِرَة |
|
فَاغْفِرِ
الْاَنْصَارَ وَالْـمَهَاجِرَة |
ترجمه: «بار خدایا، زندگى، زندگى آخرت است، بنابراین تو انصار و مهاجر را مغفرت نما».
آنها در پاسخ براى پیامبر صل الله علیه و آله و سلم گفتند:
|
نَحْنُ الَّذِيْنَ
بَايَعُوا مُحَمَّداً |
|
عَلَى الْجَهَادِ مَا بَقِيْنَا اَبَداً[1] |
ترجمه: «ما کسانى هستیم، که تا زنده و باقى هستیم، با محمّد بر جهاد بیعت نمودهایم».
این را همچنین مسلم و ترمذى چنان که، در جمع الفوائد (51/2) آمده روایت کردهاند و حدیث مجاشع رضی الله عنه قبلا گذشت: پرسیدم: پس با ما چه بیعت مىکنى؟ فرمود: «بر اسلام و جهاد»[2]. و حدیث بشیربن خصاصیه قبلا گذشت: «اى بشیر، نه صدقه و نه جهاد!! پس با چه داخل جنت مىشوى؟» گفتم: اى رسول خدا[3]، دستت را دراز کن که همراهت بیعت کنم، آن گاه دست خود را پیش آورد ومن باوى بیعت نمودم[4]. و حدیث یعلى بن منیه: گفتم: اى رسول خدا، با پدرم بر هجرت بیعت کن. گفت: «بلکه با وى بر جهاد بیعت مىکنم»[5].
[1]- به روایت بخاری (2960) و مسلم (1805).
[2]- متفق علیه. تخریج آن قبلا گذشت.
[3]- اى رسول خدا» در اصل در این بخش از روایت که از (ص337) نقل شده است موجود نمىباشد ولى در متن روایت و در عین همان صفحه موجود است، و شاید در اثر اشتباه باقى مانده باشد که ما آن را طبق اصلش از همان صفحه در این بخش افزودیم. م.
[4]- ضعیف. قبلا گذشت.
[5]- ضعیف. قبلا گذشت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر