منع نمودن ابودرداء و ابن مسعود از دشنام دادن گنهکار
ابن عساکر از ابوقلابه روایت نموده که: ابودرداء رضی الله عنه بر مردی گذشت که مرتکب گناهی شده بود و آنان او را دشنام میدادند، گفت: چه فکر میکنید اگر او را در چاهی مییافتید، آیا وی را بیرون نمیآورید؟ گفتند: بلی، فرمود: پس برادرتان را دشنام ندهید، و خدایی را ستایش کنید که به شما عافیت عنایت فرموده است. گفتند: آیا وی را بد نمیبینی؟ گفت: من عمل وی را بد میبینم، وقتی آن را ترک کند، او برادر من است[1]. و این را همچنان (205/4) از ابن مسعود رضی الله عنه روایت نموده، که گفت: وقتی برادرتان را دیدید که گناهی را مرتکب شد، بر وی از همکاران شیطان نباشید، که گویید: بار خدای، رسوایش کن، بار خدایا لعنتش نما، ولی از خداوند عافیت بخواهید، چون ما اصحاب محمد صل الله علیه و آله و سلم درباره هیچکس، تا اینکه نمیدانستیم بر چه میمیرد چیزی نمیگفتیم، و اگر خاتمه وی به خیر میبود، میدانستیم که وی خیری را به دست آورده است، و اگر خاتمهاش به شر میبود، بر وی میترسیدیم
[1]- این چنین در الکنز (174/2) آمده، و این را ابونعیم در الحلیه (225/1) از ابوقلابه به مانند آن روایت کرده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر