سخن گفتن على رضی الله عنه با اهل قبور و قول وى درباره تقوى
دینوری و ابن عساکر از کمیل بن زیاد روایت نمودهاند که گفت: با علی بن ابی طالب رضی الله عنه بیرون رفتم، هنگامی که به صحرا رسید، به طرف قبرستان رو کرد و گفت: ای اهل قبور، ای اهل خاکسار شدن و کهنه شدن، ای اهل وحشت، خبر نزد شما چیست؟ خبر نزد ما این است که اموال تقسیم شدندو اولاد یتیم گردیدند، و شوهرها تغییر یافتند، این خبر نزد ماست، خبر نزد شما چیست؟ بعد از آن به من رو کرد و گفت: ای کمیل اگر برای آنان به جواب دادن اجازه داده شود میگویند: بهترین توشه تقوی است. بعد گریه نمود و گفت: ای کمیل، قبر صندوق عمل است، و هنگام مرگ برایت معلوم میشود[1]. و ابونعیم در الحلیه و ابن عساکر از قیس بن ابی حازم روایت نمودهاند که گفت: علی رضی الله عنه گفت: باید توجهتان به قبول شدن عمل [نزد خدا] زیادتر از توجهتان به تقوی باشد، چون عملی که توأم با تقوی باشد هرگز کم نمیگردد، و عمل که قبول شده باشد چگونه کم گردد؟! و نزد ابونعیم در الحلیه و ابن ابی الدنیا از عبد خیر رضی الله عنه روایت است که گفت: علی رضی الله عنه فرمود: عملی با تقوی کم نمیگردد، و چیزی که قبول میشود چگونه کم گردد؟[2].
اقوال ابن مسعود، ابودرداء و ابى بن کعب درباره تقوى
یعقوب بن سفیان و ابن عساکر از ابن مسعود رضی الله عنه روایت نمودهاند که گفت: اینکه بدانم خداوند عملی را از من قبول میکند، از اینکه به پری زمین برایم طلا باشد نزدیم پسندیدهتر است[3]. و ابونعیم[4] از ابودرداء رضی الله عنه روایت نموده، که گفت: چقدر نیکوست، خواب زیرکان و افطار آنان!! چگونه بر بیدار خوابی احمقان و روزه آنان عیب میگیرند، و مثقال ذرهای از نیکی صاحب تقوی و یقین از عبادت مغروران که به اندازه کوهها باشد بزرگتر، افضلتر و راجحتر است. و نزد ابن ابی حاتم از ابودرداء روایت است که گفت: اینکه با تقوا گردم که خداوند یک نمازم را قبول نموده است، از دنیا و آنچه در آن است برایم محبوبتر است، خداوند میگوید:
﴿يَتَقَبَّلُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلۡمُتَّقِينَ﴾ [المائدة: 27].
ترجمه: «اللَّه فقط از پرهیزگاران قبول میکند».
چنانکه در تفسیر ابن کثیر[5] آمده است و ابن عساکر از ابی بن کعب رضی الله عنه روایت نموده، که گفت: هر یک از شما که چیزی را برای [رضای ]خدا ترک کند، خداوند بهتر از آن را از طریقی که وی گمان نمیکند به او میدهد، و اگر آن را از جایی به دست میآورد که نمیداند، و [بر حلال و حرام بودنش] پروایی نداشته باشد، خداوند چیز شدیدتر از آن بر سر او از جایی میآورد که گمانش را نمینمود[6].
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر